NERO projecten - H11d vlucht

NERO

Projecten

H11 raket

H11d vlucht

Verslag H11e lanceerpoging

	Inhoud
1	Inleiding
2	Oorzaak
3	Conclusie

Voor het eerst sinds beginjaren tachtig is een motor in de lanceertoren ontploft, waardoor de lanceerrail schade opliep.

Inleiding [Top] [Inhoud]

Ondanks problemen met een kapotte RDAS, is het toch gelukt om de H11e op tijd lanceer klaar in de lanceerrail te krijgen. Op het laatste moment werd een nieuwe print besteld en op het lanceerterrein nog gemonteerd. Niets leek een succesvolle vijfde vlucht van de H11 in de weg te staan. Zelfs het aftellen ging probleemloos. Maar toen... met letterlijk en figuurlijk een donderslag bij heldere hemel ontplofte de Thrust-motor in de toren. De H11e werd ongeveer 4 meter opgetild en kwam verder op in het zand terecht. De rook trok langzaam weg...

Sinds begin 1980 is er bij de NERO geen motor meer in de toren ontploft. Dezelfde motor en casing hebben vier maal eerder succesvol gefunctioneerd en zijn ook met succes statisch getest. Alle brokstukken zijn (tot op honderd meter ver) teruggevonden.
Zowel de H11 als de lanceerrail hebben schade opgelopen. Naar het zich laat aanzien is deze schade redelijk beperkt van omvang. De onderste geleiderail zal geheel vervangen moeten worden, de onderste truss is weliswaar beschadigd, maar nog wel bruikbaar.

4 MB

De ontploffing van de H11e

Oorzaak achterhaald [Top] [Inhoud]

Met uitgebreide analyses hebben de meest waarschijnlijke oorzaak voor het falen van de Thrust-motor achterhaald. De belangrijkste vraag was of de motordruk hoger dan nominaal (70 bar) is geweest, dan wel of de buis niet sterk genoeg is geweest. Allereerst zijn de beschikbare video-opnamen geanalyseerd. Op basis van deze video-opnamen, bleek dat de ontsteeksequence normaal heeft gefunctioneerd.

Vervolgens hebben we onderzoek gedaan naar het gebruikte brandstofblok en de wijze van opslag. Dit kon worden achterhaald doordat (gelukkig) twee brandstofblokken waren gemaakt en opgeslagen. Bij een nadere inspectie van dit tweede brandstofblok bleek dat de gehele buitenzijde haar mechanische sterkte was verloren. Hoewel luchtdicht afgesloten, zijn de bewaarcondities van het brandstofblok dus niet toereikend geweest. Daarmee is de Thrust-motor hoogstwaarschijnlijk ontploft door een sterke vergroting van het brandoppervlak als gevolg van verlies aan mechanische sterkte. Berekeningen hebben aangetoond dat de druk binnen milliseconden enorm kan oplopen. Vervolgens is de buis (gelukkig) bezweken op het zwakste punt: daar waar de geleidelugs op de motorbuis waren bevestigd.

Om hier helemaal zeker van te zijn, is een waterdrukproef gehouden, waarbij de motorbuis van de Thrustmotor met waterdruk is belast tot tweemaal de werkdruk (130 bar). Op basis van de vervorming van de motorbuis bij deze druk, is gebleken dat de motorbuis een nominale vervorming liet zien en dus niet verzwakt was.

Conclusie en samenvatting [Top] [Inhoud]

Duidelijk is geworden dat de slechte opslagcondities de belangrijkste oorzaak zijn geweest. Om dit in de toekomst te voorkomen streven we er naar om de stuwstofblokken korter van te voren te maken. Ook is de sponsoring een vacuümmachine in gang gezet, zodat de brandstof voortaan onder een verlaagde luchtdruk verpakt en bewaard kan worden. Ook is er inmiddels een stikstoftank ontworpen en gebouwd, waarin we de brandstuf onder een lichte overdruk in een stikstofatmosfeer kunnen opslaan.

Hoewel het gebeuren ook door ons als een teleurstelling is ervaren, weten we dat je fouten niet altijd kunt voorkomen. Wel streven we er naar om optimaal van onze fouten te leren en hebben - naar onze overtuiging - alles gedaan wat mogelijk is om een herhaling te voorkomen. Het blijft per slot van rekening experimentele raketbouw.