NERO projecten - De lanceerrail

NERO

Projecten

Lanceerrail

Lichtgewicht lanceerrail

	Inhoud
1	Opbouw
2	Aanpassingen
3	Monteren
4	Conclusie

Vijfendertig jaar heeft de NERO toren haar diensten bewezen. Echter de hoogterecord-poging vroeg om een lichtere, langere en makkelijker transporteerbare lanceermogelijkheid voor gebruik in het buitenland. Deze verwachtingen zijn ruimschoots overtroffen door de nieuwe lanceerrail.

Opbouw [Top] [Inhoud]

Van het begin af aan was duidelijk dat er sprake moest zijn van een lanceerrail, waarbij de raket met een lug wordt uitgerust en de lug in een aluminium c-profiel glijd. Vergelijk dit met een gordijnrail (C-rail of geleiderail) met het lopertje (de lug). Dit omdat een dergelijke constructie altijd lichter van gewicht is dan een constructie vergelijkbaar met de huidige NERO toren. De lanceerrail is gemaakt van zogeheten trusses die zijn gesponsord door de fabrikant Prolyte. Deze trusses worden in de theaterwereld gebruikt om lampen aan op te hangen of om podia op te bouwen. De lanceerrail is opgebouwd uit drie trusses van 2,5 meter en een piramidevormig voetstuk. De geleiderrails zijn – om het vervoer eenvoudig te houden – ongeveer even lang als de trusses. Deze opzet maakt het mogelijk om een lanceerrail van 5 meter of 7,5 meter op te stellen. De geleiderail Voor de lanceerrail is er voor gekozen om de standaard maten van de High Power rocketry als uitgangspunt te nemen Hier zijn twee lug-maten in gebruik, namelijk 6mm en 8mm. Omdat de lanceerrail voor de grotere raketten bedoeld is, is de 8mm maat aangehouden. Standaardisatie op deze maat biedt het voordeel dat lugs gewoon te koop zijn en dat ook andere raketverenigingen makkelijk aan dergelijke lugs kunnen komen en dus bij ons kunnen komen lanceren.


De high power lugs	De Hx lug

De C-rail is gebouwd op een U-rail, die op zijn beurt met klampen op de trusses wordt vastgezet (zie foto). Om scharnieren mogelijk te maken is een afstandsblokje geplaatst tussen U-profiel en klamp


Maatvoering rail	Truss, afstandsblokje, klamp, U-rail en C-rail

Voor de rail is gekozen om met standaard profielen te werken. Nadeel is dat hiervoor wat boutjes nodig zijn, voordeel is dat constructie en toekomstige vervanging simpel zijn. Vrimon heeft als een van de weinige bedrijven in Nederland de mogelijkheid om lengtes van 2,5 meter en meer te frezen,
zij hebben een kokerprofiel omgewerkt tot een C-profiel met een sleuf van 9 millimeter. De voet Op een houten plaat is een kom geplaatst waar de torenvoet in past. Deze plaat kan worden vastgezet met haringen. De torenvoet is gemaakt van een piramidevormige truss met daaraan een trekhaakkogel. Deze constructie maakt het mogelijk om de toren te roteren en te richten met een grote mate van vrijheid.


De torenvoet	De onderste truss met kogelgewricht

De eerste truss

De geleiderail op de eerste truss kan naar voren kantelen om het mogelijk te maken raketten te laden (linker foto). Hiertoe worden de bovenste twee klampen losgemaakt. Om er voor te zorgen dat de geleiderails goed in lijn liggen (uitlijnen) zijn er twee staven aan de bovenkant van de geleiderail gemonteerd. Deze twee staven "vangen" de geleiderail van de tweede truss. Hiermee zijn de geleiderails in de breedterichting goed uitgelijnd.


Het plaatsen van de H11	De uitlijnstaven

Deze constructie is natuurlijk alleen mogelijk met een goed functionerend scharnier. Op de railvoet is een klamp geplaatst waaraan het scharnier is vastgemaakt. Om voldoende ruimte te creëren om de geleiderail te laten draaien, zijn tussen de overige klampen en de U-rail afstandsblokjes geplaatst. Om te voorkomen dat de rail - wanneer uitgeklapt - in het horizontale vlak kan draaien, is een pinverankering aangebracht. Tenslotte is de geleiderail afgesloten met een glij-stop.


Scharnier met pinverankering	Glij-stop onderkant rail


Nogmaals het scharnier	Alle torenonderdelen

De tweede truss

De tweede en middelste truss, wordt met de derde en laatste truss verankerd door een blok dat binnen in de U-rail is geplaatst. Twee schroefbouten (de grote zwarte stippen) zetten de bovenste truss vast op dit uitlijningsblok. Deze constructie maakt uitlijning in twee richtingen mogelijk. De trusses worden met behulp van koppelstukken aan elkaar verbonden. Een conische spie zorgt er voor dat zij muurvast verankerd zijn. De spie wordt op haar beurt weer verankerd door een moer (voor vaste bevestiging) of een borgpen (voor tijdelijke bevestiging).


De uitlijning van de 2^e en 3^e rail	Koppelstukken voor de trusses

De derde en bovenste truss

Aan de derde en laatste truss zit de zogeheten T-balk. Aan deze T-balk zitten de spanbanden vast die de rail overeind houden en richten.
Ook deze T-balk is met klampen aan de trusses bevestigd. Op de top van de rail zijn M12 schroefgaten aanwezig waar zo nodig apparatuur aan vast kan worden gemaakt. Op dit moment zitten daar M-12 bouten in om de inwendige schroefdraad te beschermen.


De top van de lanceerrail	De 2 meter lange T-balk


Het oprichten van de lanceerrail	Plaatsen van de H11

Aanpassingen [Top] [Inhoud]

Zoals met veel dingen is de praktijk de "proof of the pudding". Zo ook met de lanceerrail. Op basis van het gebruik hebben we ontdekt wat wel werkt en wat niet werkt en hebben we verbeteringen aangebracht.

Bij de lancering van de H11a en H11b bleek erosie in de trusses te hebben veroorzaakt. Daarom is de rail geheel gestraald en van een anodisering voorzien. Ook is de grondplaat geschilderd. De klampen bleken te gevoelig voor corrosie. Alle klampen zijn daarom geanodiseerd en van RVS onderdelen voorzien. Ook de spietjes voor montage zijn door RVS exemplaren vervangen. Tevens bleek het klimmen in de lanceerrail erg pijnlijk voor de voeten. Omdat het voor de langere raketten noodzakelijk is om een stukje de rail in te klimmen is een railtrap ontworpen en gemaakt. Tenslotte zijn de bovenste delen van de tuidraden door stalen kabels vervangen. De spanbanden bleken te vatbaar voor de wind en veroorzaakten ongewenste trillingen in de rail.

De nieuwe klamp

Daarnaast hebben we nog enkele verbeteringen in de pijplijn zitten. De grondplaat zal van een RVS blastdeflector worden voorzien. Ook zullen we een windmeter op de top van de lanceerrail plaatsen. De windgegevens worden vervolgens met een draadloze straalverbinding naar flight control gezonden. Dit geeft ons de mogelijkheid om op ieder moment de exacte windgegevens boven de toren te kennen. Hieronder het ontwerp van de windmeter.

Het ontwerp voor de windmeter

Tenslotte zal de rail worden voorzien van een lanceercamerasysteem. Dit systeem maakt automatisch foto's van een gelanceerde raket. Het systeem detecteert de raket wanneer deze langs de rail omhoogvliegt. Hiervoor worden twee state-of-the-art bewegingssensoren gebruikt. Op basis van deze detectiepuls, kunnen drie camera's, onafhankelijk van elkaar met een instelbare vertraging worden aangestuurd. Dit systeem vervangt het oude systeem dat nog met breekdraden werkt.

Het monteren, oprichten en stellen van de toren [Top] [Inhoud]

Inmiddels is gebleken dat het monteren, oprichten en stellen van de toren erg eenvoudig is. Het monteren neemt ongeveer een half uur in beslag, waarbij het op het oog uitlijnen van de geleiderail de meeste tijd vergt. Voor het oprichten wordt de grondplaat met één van de zijden in de lanceerrichting gelegd. Vervolgens is een meettouwtje aanwezig om te bepalen waar de grote haringen moeten komen. Deze worden met een moker in de grond geslagen. Oprichten is met zeven man mogelijk, vier aan de spanbanden, twee die de toren oplopen en één coördinator die tevens de voet in de kom plaatst. Op het moment dat de toren staat kunnen de spanbanden aan de haringen worden vastgemaakt. Roteren van de toren vindt plaats door twee spanbanden strakker aan te trekken en de twee andere losser te maken. Op deze wijze kan zeker 20 graden naar beide zijden worden overbrugd. De hoek kan worden veranderd door de grondplaat in verschillende richtingen te verschuiven.

De meettafel vergemakkelijkt het stellen van de lanceerrail aanzienlijk. Op deze tafel zijn aangebracht een inclinometer (deze meet de hoek met de verticaal), een kompas (deze meet de richting of azimut van de toren) en een waterpas (deze meet of de rail zijdelings uit het lood staat.


Twee maal de meettafel


De meettafel op de rail geplaatst	Het stellen van de toren

Conclusies [Top] [Inhoud]

Met deze nieuwe lanceerrail heeft de NERO een lanceermogelijkheid waar menig raketvereniging ernstig jaloers op zou kunnen zijn. De oorspronkelijke doelstelling om transport op een dakdrager van een auto mogelijk te maken, is met een daklast van minder dan 50 kg ruimschoots gehaald. Het plaatsen van lugs kan als nadeel worden gezien, hoewel dit naar veler mening makkelijk opweegt tegen de moeite die nodig was omcde oude toren in te stellen op een bepaalde diameter. Ook het plaatsen van raketten is nu een stuk eenvoudiger geworden, dan het in de oude toren het geval was. Kortom alle ingrediënten zijn aanwezig om – net zoals bij de toren - weer een aantal decennia plezier te hebben van de nieuwe NERO lanceerrail.

De lanceerrail met trap en blastdeflector.	Twee maal de meettafel

Bekijk de foto's van de lanceerrail.